تفاوت دندان های افراد مبتلا به سندروم داون

تفاوت دندان های سندروم داون در مقایسه با کودکان طبیعی، چه در دندان های شیری و چه دندان های دائمی، ممکن است در ظهر دیر هنگام آن‌ها باشد. به طور متوسط، نوزادان مبتلا به سندرم داون اولین دندان های خود را در 12 تا 14 ماهگی در می آورند، اما ممکن است تا اواخر 24 ماهگی باشد( حدود 2 سالگی).

این درحالی است که نوزادان با کروموزوم های طبیعی معمولا اولین دندان های خود را بین 6 تا 12 ماهگی در می آورند. در کودکان مبتلا به سندروم داون ممکن است همه دندان های شیری تا انتهای سن 4 یا 5 سالگی یعنی حدود 2 سال دیرتر از کودکان عادی پدیدار شوند. ترتیب رویش دندان ها در این کودکان نیز متفاوت است. البته تفاوت ها تنها به این جا ختم نمی شود. در ادامه می توانید درباره تفاوت دندان های سندروم داون بیشتر مطالعه کنید.

دندان های کوچک و از دست رفته

اغلب افراد مبتلا به سندرم داون دارای دندان‌های کوچک‌تر از حد متوسط و از دست دادن دندان‌ها هستند. همچنین معمولاً دندان های افراد مبتلا به سندرم داون دارای ریشه هایی کوتاه تر از حد متوسط هستند.

زبان های بزرگ در سندروم داون

افراد مبتلا به سندرم داون ممکن است زبان‌های بزرگی داشته باشند یا زبانی با اندازه متوسط و فک بالایی کوچک داشته باشند که باعث می‌شود زبان آن‌ها بیش از حد بزرگ باشد. همچنین در افراد مبتلا به سندروم داون، شیارها و شکاف هایی روی زبان دیده می شود.

مشکلات نیش در سندروم داون

افراد مبتلا به سندرم داون ممکن است دندان های کوچکی داشته باشند که می تواند باعث ایجاد فاصله بین دندان ها شود. آنها همچنین غالبا فک بالایی کوچکی دارند. این ممکن است باعث شلوغی دندان‌ها شود و رشد دندان های دائمی را نیز با مشکل مواجه سازد. همچنین شایع است که دندان های جلویی افراد مبتلا به سندرم داون با هم تماس ندارند.

درمان با ارتودنسی برای سندروم داون

ارتودنسی دندان (بریس) ممکن است بتواند برخی از مشکلات دندانی افراد مبتلا به سندروم داون را بهبود بخشد. البته ارتودنسی نیاز به همکاری زیادی دارد و تمیز نگه داشتن دندان ها را سخت تر می کند، بنابراین ممکن است در همه افراد امکان پذیر نباشد. ممکن است ایده خوبی باشد که صبر کنید تا کودک بزرگتر شود و بتواند آن را بهتر تحمل کند.

وجود وسایل ارتودنسی در دهان نیز می تواند برای گفتار چالش هایی ایجاد کند. کودکان بدون سندرم داون معمولاً گفتار خود را به سرعت تطبیق می دهند. با این حال، در یک کودک مبتلا به سندرم داون، که در آن صحبت کردن ممکن است مشکل باشد، سازگاری با وسایل ممکن است بسیار دشوار باشد. بنابراین، بهتر است که درمان ارتودنسی را تا زمانی که کودک بزرگتر شده و گفتارش بهبود یافته است به تعویق بیندازید. ارتودنسی دو مرحله ای نیز یکی از متد های درمان نامرتبی دندان است.

بیماری لثه در سندروم داون

افراد مبتلا به سندرم داون در معرض افزایش خطر بیماری های لثه (بیماری پریودنتال) هستند. حتی زمانی که افراد مبتلا به سندرم داون پلاک و جرم زیادی نداشته باشند، بیشتر از دیگران به بیماری پریودنتال مبتلا می شوند. این مسئله به این دلیل است که افراد مبتلا به سندرم داون دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند و برخی از محافظت های طبیعی در برابر بیماری را که افراد بدون سندرم داون دارند، ندارند.

پوسیدگی دندان و سندروم داون

برخی تحقیقات می‌گویند که افراد مبتلا به سندرم داون کمتر در معرض خطر پوسیدگی هستند. با این حال، بسیاری از این تحقیقات زمانی انجام شد که افراد مبتلا به سندرم داون در موسسات زندگی می کردند و رژیم غذایی بسیار محدودی داشتند. افراد مبتلا به سندرم داون دچار پوسیدگی می شوند، بنابراین مسواک زدن با خمیر دندان حاوی فلوراید، نخ دندان کشیدن بین هر دندانی که لمس می شود، و محدود کردن مقدار و دفعات مصرف قند و کربوهیدرات به جلوگیری از ایجاد پوسیدگی دندان کمک می کند.

جلوگیری از پوسیدگی و بیماری لثه

• دندان ها را دو بار در روز با یک مسواک نرم و خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید. کودکان کمتر از 2 سال باید مقدار نازکی از خمیر دندان حاوی فلوراید دریافت کنند و کودکان 2 تا 5 سال باید مقدار کمی از خمیردندان فلوراید دریافت کنند.
• تعداد تنقلات قندی را محدود کنید.
• اولین ویزیت دندانپزشکی باید 6 ماه پس از رویش اولین دندان یا تا سن 1 سالگی باشد.
• به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید؛ به طور معمول توصیه می شود که هر 6 ماه یکبار توسط دندانپزشک ویزیت شوید اما بنا به شرایط این زمان می تواند کوتاه تر یا طولانی تر باشد.

برای بررسی مشکلات دندانی کودکان سندروم داون برخی از بیمارستان ها دارای بخش های دندانپزشکی هستند و این دندانپزشکان معمولاً در مراقبت از افراد مبتلا به سندرم داون نیز آموزش دیده اند.

آیا کودک سندروم داون می تواند برای درمان همکاری کند؟

دندانپزشکان اطفال در کار با کودکان در هر سنی و کودکانی که توانایی های متفاوتی برای همکاری دارند تجربه دارند. دندانپزشکان اطفال مهارت های زیادی برای کمک به کودکان برای داشتن یک ویزیت دندانپزشکی موفق دارند. برخی از کودکانی که نیاز به درمان دندانپزشکی دارند ممکن است به نوعی آرام بخش نیاز داشته باشند. دندانپزشک شما بسته به نیازهای دندانی و شرایط پزشکی فرزندتان می تواند این موضوع را با شما در میان بگذارد.

مصرف آنتی بیوتیک پیش از مراجعه به دندانپزشکی

افرادی که دارای انواع خاصی از نقایص قلبی هستند یا داشته اند باید قبل از ویزیت دندانپزشکی آنتی بیوتیک مصرف کنند. از پزشک یا متخصص قلب خود بپرسید که آیا آنتی بیوتیک مورد نیاز است یا خیر و مطمئن شوید که دندانپزشک خود را از تمام بیماری ها از جمله مشکلات قلبی مطلع کنید.

دندان قروچه در کودک مبتلا به سندروم داون

دندان قروچه برای کودکان بسیار رایج است که به طور معمول مشکلات دندانی ایجاد نمی کند. با این حال، گاهی اوقات کودکان مبتلا به ناتوانی های عصبی آن را به شدت انجام می دهند که باعث آسیب به دندان ها می شود. دندانپزشک می تواند دندان های کودک شما را معاینه کند تا مطمئن شود که ساییدن مشکلی ایجاد نمی کند. معمولا، محافظ های دهان برای کودکان سندروم داونی که دندان قروچه می کنند ساخته نمی شوند، زیرا خطر خفگی کودک در صورت شکستن محافظ دهان بسیار زیاد است.